درد دل

باز باران بی ترانه
باز باران با تمام بی کسی‌های شبانه
می‌خورد بر مرد تنها
می‌چکد بر فرش خانه
باز می‌آید صدای چک چک غم
باز ماتم

من به پشت شیشه تنهایی افتاده
نمی‌دانم، نمی‌فهمم
کجای قطره‌های بی کسی زیباست؟

نمی‌فهمم، چرا مردم نمی‌فهمند
که آن کودک که زیر ضربه شلاق باران سخت می‌لرزد
کجای ذلتش زیباست؟
نمی‌فهمم

کجای اشک یک بابا
که سقفی از گل و آهن به زور چکمه باران
به روی همسر و پروانه‌های مرده‌اش آرام باریده
کجایش بوی عشق و عاشقی دارد؟
نمی‌دانم

نمی‌دانم چرا مردم نمی‌دانند
که باران عشق تنها نیست
صدای ممتدش در امتداد رنج این دل‌هاست
کجای مرگ ما زیباست؟
نمی‌فهمم

یاد آرم روز باران را
یاد آرم مادرم در کنج باران مُرد
کودکی ده ساله بودم
می‌دویدم زیر باران، از برای نان

مادرم افتاد
مادرم در کوچه‌های پست شهر آرام جان می‌داد
فقط من بودم و باران و گل‌های خیابان بود
نمی‌دانم
کجای این لجن زیباست؟

دلتنگ

گاه دلتنـــــــگ می شوم دلتنـگتر از تمام دلتنگـــــــــی ها

حسرت ها را می شمارم

و باختن ها

وصدای شکستن را

... نمیدانم من کدامین امید را ناامید کردم

وکدام خواهش را نشنیدم

وبه کدام دلتنگی خندیدم

که چنین دلتنگــــــــــــــــم

نه از خاکم

نه از خاکم
نه از بادم
نه در بندم
نه ازادم
نه ان لیلا ترین مجنون
نه شیرینم
نه فرهادم
فقط مثل تو غمگینم
فقط مثل تو دلتنگم
اگر ابی تر از ابم
اگر همزاد مهتابم
بدون تو چه بیرنگم
بدون تو چه بی تابم

غم دل

غم دل با که بگویم که مرا یاری نیست

جز تو ای روح و روانم هیچ مددکاری نیست

غم عشق به جان است و نگویم به کسی

که در این بادیه ی غم زده غمخواری نیست

راز دل را نتوانم به کسی بگشایم

که در این دیر مغان راز نگهداری نیست!

تا کی . . .

کنارت هستند:تا کی!؟

تا وقتی که به تو احتیاج دارند. . .

از پیشت میروند یک روز:کدام روز!؟

وقتی که کسی جایت امد. . .

دوستت دارند:تا چه موقع!؟

تا موقعی که کسی دیگر را برای دوست داشتن پیدا کنند. . .

می گویند:عاشقت هستند برای همیشه

نه . . .
فقط تا وقتی که نوبت بازی با تو تمام شود. . .

این است بازی باهم بودن